Grasica w lecznictwie — czy jest skuteczna?

Sposobów na wsparcie układu immunologicznego jest mnóstwo, a naukowcy prześcigają się w pomysłach na jeszcze bardziej efektywne zwalczanie wirusów i bakterii. Jedna z teorii głosi, że białko grasicy jest tym, czego każdy z nas potrzebuje. Czy słusznie?

Niezwykłe efekty, jakie według naukowców dla układu odpornościowego człowieka ma zastosowanie tzw. terapii grasicowej, są główną przyczyną coraz szerszego jej stosowania. Zyskuje ona coraz większą popularność także w Polsce. Lekarze, którzy decydują się na podanie swoim pacjentom tego rodzaju leków, powołują się na badania prowadzone na australijskim Monash University. W Laboratorium Regeneracji Immunologicznej, któremu przewodzą profesor Richard Boyd i profesor Ann Chidgey grasica jest obiektem dużego zainteresowania. Prowadzą oni badania nad układem odpornościowym, a terapia grasicowa jest ważnym elementem ich pracy.

Co to jest grasica?

Aby zrozumieć, na czym polega jej działanie, warto dokładnie poznać co to jest grasica i gdzie występuje. Grasica jest gruczołem, znajdującym się za mostkiem, który przejawia pewną charakterystyczną cechę. Poza produkowaniem hormonów, tworzy również tymocyty – białka, które są niezbędne w zwalczaniu infekcji przez organizm. Grasica jest więc bardzo ważnym elementem układu odpornościowego. O ile gruczoł ten rośnie do drugiego roku życia, stając się stopniowo coraz bardziej wydajny, po tym okresie życia nie zmienia się, aż do dojrzewania. W tym stadium może ona osiągnąć wagę do 30 g. Następnie powoli zanika (niezupełnie), a jej komórki zastępuje tkanka łączna lub tkanka tłuszczowa. Stąd jej działanie staje się coraz mniej wydajne. Wprawdzie u dojrzałych ludzi funkcje grasicy polegające na ochronie organizmu przejmuje układ odpornościowy, dzięki naukowemu poznaniu zasad jej działania i składu chemicznego produkowanych przez nią białek, współczesna medycyna jest w stanie wykorzystać ten narząd do leczenia wielu schorzeń związanych ze zmniejszoną odpornością.

Historia leczenia wyciągiem z grasicy

Działanie grasicy interesowało naukowców już od dawna, więc szybko zorientowali się, że jest to ważny element układu odpornościowego. Osoby, które rodzą się z wrodzonym brakiem tego narządu, często cierpią na upośledzenia immunologiczne. Był to ważny element w medycynie ludowej, a w wielu krajach do dziś grasicę jagnięcą lub cielęcą uważa się za przysmak kulinarny.

Badania nad wykorzystaniem możliwości grasicy w medycynie dotyczyły przede wszystkim narządów pozyskanych od cieląt. Szwedzki uczony, Eli Sandberg, jako pierwszy z powodzeniem wyizolował z grasicy materiał nadający się do podania człowiekowi. Pod koniec lat 40-tych zmieszał to białko z wodą, uzyskując bardzo skuteczny lek. Jego wersja leku, mimo, że miała działanie krótkotrwałe, dała początek dalszym badaniom.

Z czasem udoskonalono metodę pozyskiwania i przechowywania samego białka, tworząc wyciąg z grasicy w postaci hydrolizatu, stosowany w medycynie do dziś.

Hydrolizat białka grasicy w lecznictwie

Wprawdzie najlepiej udokumentowane działanie ekstraktu TFX dotyczy przede wszystkim wzmocnienia i odbudowy nadwyrężonego chorobami układu odpornościowego człowieka, to jednak nie ten obszar budzi największe zainteresowanie badaczy. Bardzo ciekawie prezentują się również wyniki badań związane z wykorzystaniem tego hydrolizatu białka w leczeniu nowotworów i chorób systemowych. Sam Sandberg, nazywany w Szwecji „Doktorem TFX”, osiągał bardzo dobre rezultaty w walce z gruźlicą.

Współcześnie wykorzystuje się tę substancję przede wszystkim do leczenia oznak starzenia się organizmu, a konkretnie zaburzeń krążenia, usuwania dolegliwości związanych z zużyciem stawów i płytek kręgosłupa. Bardzo dobre efekty terapii obserwuje się również w przypadku schorzeń arteriosklerotycznych. Ze względu na właściwości regeneracyjne, hydrolizat białka grasicy ma zastosowanie we wspieraniu chirurgii kosmetycznej.

Jeżeli w przyszłości uda się wykorzystać w pełni możliwości, jakie daje białko grasicy, może to być nie tylko skuteczna broń w walce z nowotworami, ale również silny kandydat do walki przeciwko innym chorobom. Pozostaje więc trzymać kciuki za naukowców, którzy prowadzą badania nad najbardziej wydajnym wykorzystaniem tego specyfiku.