Chłoniak nieziarniczy – co to jest?

Rodzaj nowotworu (non-Hodgkin lymphoma), który rozwija się w układzie limfatycznym. Jest to część układu odpornościowego, którego kluczowym zadaniem jest ochrona organizmu przed infekcjami, transport płynów, tłuszczów i witamin w nich rozpuszczalnych do komórek ciała i krwi (poprzez limfę), a także umożliwienie usuwania szkodliwych substancji z organizmu. Składa się z naczyń limfatycznych, węzłów chłonnych, narządów takich jak śledziona, grasica i migdałki, ale należą do niego również białe krwinki odpornościowe: limfocyty B produkujące przeciwciała oraz limfocyty T, które walczą z zainfekowanymi komórkami stanowiącymi zagrożenie dla zdrowia.

Chłoniak nieziarniczy może dotyczyć jednego z tych typów komórek. Do najczęstszych rodzajów tego nowotworu należą:

• najbardziej agresywny i najczęstszy chłoniak rozlany z dużych komórek B (diffuse large B-cell lymphoma, DLBCL), na który chorują głównie osoby starsze
• chłoniak grudkowy
• inne, w tym chłoniak Burkitta, chłoniaki komórek T (obwodowe).

Do najczęściej zgłaszanych objawów chłoniaka nieziarniczego należą powiększone węzły chłonne w okolicach pach, pachwin oraz szyi. Obserwowana jest zwiększona częstotliwość gorączki, potów nocnych oraz dreszczy. Chory bez znanej przyczyny traci masę ciała, doskwiera mu brak apetytu oraz nadmierne zmęczenie. Typowym objawem chłoniaka, również u dzieci, jest nieustępliwy kaszel, którego nie da się wyjaśnić typową infekcją. Z tego względu rodzice niekiedy słyszą od swoich pediatrów czy lekarzy POZ, że w pierwszej kolejności przy bardziej skomplikowanej infekcji wyklucza się właśnie chłoniaka. Z uwagi na problemy z wątrobą, mogą dawać się też we znaki bóle brzucha.

Chłoniaka nieziarniczego diagnozuje się poprzez wywiad lekarski, badania laboratoryjne (w których uwidacznia się małopłytkowość i niedokrwistość oraz nieprawidłowe wyniki białych krwinek), badanie fizykalne węzłów chłonnych, badanie USG i tomografię oraz, przy potwierdzaniu diagnozy, biopsję węzłów chłonnych.

Leczenie obejmować może chemioterapię, radioterapię lub immunoterapię. Jeśli w badaniach obrazowych widoczny jest guz, lekarze mogą zalecić leczenie operacyjne, ale nie są to częste zabiegi wykonywane w izolacji, a raczej kojarzy się je z chemio i radioterapią. Ponadto dokonuje się przeszczepów szpiku kostnego. Dokładnego przebiegu leczenia dokonuje lekarz po zapoznaniu się z indywidualną sytuacją pacjenta.