Sposoby na chorobę lokomocyjną, które warto wykorzystać podczas wakacyjnych podróży
Choroba lokomocyjna u dziecka i dorosłego – skąd się bierze?
Występowanie choroby lokomocyjnej u dzieci i dorosłych jest związane z pewnymi zaburzeniami w obrębie ucha wewnętrznego. To właśnie w tym miejscu umiejscowiony jest błędnik, odpowiedzialny nie tylko za orientację w przestrzeni, ale także poczucie równowagi. Uważa się, że choroba lokomocyjna ma związek z rozbieżnościami, jakie docierają do mózgu z narządu równowagi oraz tymi wysyłanymi przez zmysł wzroku. Z jednej strony podczas podróży ciało pozostaje w spoczynku. Z drugiej, sam pojazd nieustannie się przemieszcza, co prowadzi do wystąpienia symptomów choroby.
Objawy choroby lokomocyjnej
Choroba lokomocyjna ma różne odmiany, jednak mechanizm działania każdej z nich jest podobny. Niezależnie od tego czy podróżujemy samochodem, pociągiem czy statkiem objawy choroby lokomocyjnej są podobne i najczęściej prowadzą do obniżonego samopoczucia, znużenia, bólu głowy i wymiotów. Zwykle najwięcej mówi się o chorobie lokomocyjnej u dziecka, ponieważ to właśnie najmłodsi najbardziej dotkliwie odczuwają dolegliwości związane ze zjawiskiem kinetozy. Z wiekiem stopień ich nasilenia maleje, a część osób całkowicie wyrasta z tzw. choroby ruchu.
Choroba lokomocyjna – objawy:
- nudności i wymioty
- bóle i zawroty głowy
- nadmierne pocenie się
- rodrażnienie
- blada skóra
- obniżone samopoczucie.
Niezależnie od rodzaju dolegliwości powinny one ustąpić tuż po ustaniu ruchu, maksymalnie do kilku godzin po zakończeniu podróży.
Sposoby na chorobę lokomocyjną u dorosłych i dzieci
Przygotowanie do podróży
Osoby cierpiące na chorobę lokomocyjną powinny w szczególny sposób zadbać o to, by były wypoczęte. Dzieci warto położyć przed podróżą spać i pozwolić im zregenerować siły. Objawów choroby lokomocyjnej nie da się samodzielnie kontrolować. Czasem mimo zastosowania różnych środków nie udaje się powstrzymać wymiotów, dlatego koniecznie należy ze sobą zabrać woreczki, które pomogą w awaryjnej sytuacji. Należy też zatroszczyć się o jakość posiłków przed wyjazdem. Powinny być one lekkostrawne i nie obciążać żołądka. Lepiej więc zrezygnować z tłustych dań czy słodyczy.
Wybierając się w podróż z osobą, która cierpi na chorobę lokomocyjna koniecznie należy zaplanować przerwy. Aby zaczerpnąć świeżego powietrza i nieco poprawić samopoczucie. Zdarza się, że sama odpowiednia ilość przerw pozwala zapobiec np. wymiotom.
Choroba lokomocyjna – co jest ważne w trakcie podróży?
W związku z chorobą lokomocyjną rodzaj miejsca zajmowanego w pojeździe może w znaczący sposób wpływać na samopoczucie. Istotna jest także płynność jazdy i przestrzeganie kilku zaleceń.
- W miarę możliwości, osobę zmagającą się z kinetoza należy posadzić w samochodzie z przodu – tuż obok kierowcy lub w środkowej części siedzenia, które znajduje się z tyłu pojazdu. Takie ulokowanie pasażera ma na celu skierowanie jego wzroku na przednią szybę, co łagodzi dolegliwości. W przypadku choroby lokomocyjnej u dziecka, część rodziców decyduje się nawet na to, aby zasłonić boczne szyby. Jeśli podróż odbywa się pociągiem, warto pamiętać, aby zawsze siadać przodem do kierunku jazdy.
- Aby podróż przebiegała sprawnie, warto zrezygnować z czytania lub oglądania materiałów wideo w samochodzie. Uwagę warto zająć np. rozmową lub słuchaniem muzyki o umiarkowanym stopniu głośności.
- Niezbędne jest dbanie o prawidłowe nawodnienie organizmu w trakcie podróży. Małymi łykami należy popijać wodę lub napary ziołowe np. z mięty, która korzystnie wpływa na procesy trawienne. O odpowiednią podaż płynów w szczególności należy zadbać w przypadku wymiotów, aby zapobiec odwodnieniu. W takiej sytuacji sprawdzi się nie tylko woda, ale także preparaty uzupełniające poziom elektrolitów.
- Świeże powietrze ułatwia opanowanie nudności i pozwala lepiej znieść jazdę środkiem lokomocji. Jeśli pogoda na to pozwala, warto w trakcie podróży pozostawić uchylone okno. Pomaga także włączona klimatyzacja.
- Należy zachować ostrożność w przypadku zapachów stosowanych wewnątrz samochodu, a także perfum. Trzeba unikać również dymu tytoniowego. Silne zapachy mogą niekorzystnie wpływać na samopoczucie.
Leki przeciwhistaminowe
Wykazują dużą skuteczność nie tylko w przypadku łagodzenia objawów alergii, ale także choroby lokomocyjnej. Przyjmując leki na chorobe lokomocyjną należy jednak liczyć się z możliwością wystąpienia skutków ubocznych takich jak m.in. senność, zaburzenia koncentracji, zawroty głowy. Jedną z najczęściej stosowanych substancji aktywnych jest dimenhydrynat, który zawiera m.in. popularny Aviomarin. Preparat należy przyjąć na około 20 minut przed rozpoczęciem podróży. Jego działanie utrzymuje się nawet do 6 godzin, w związku z czym nie zaleca się stosowania preparatu podczas krótkich wycieczek. Inne środki na bazie dimenhydrynatu, które oddziałują na funkcjonowanie ośrodka wymiotnego oraz hamują odruchy błędnikowe to m.in. Vomacur oraz Vomex A.
Domowe sposoby na chorobę lokomocyjną: imbir
Wśród naturalnych sposobów na zahamowanie odruchu wymiotnego wymienić należy przede wszystkim imbir. Żucie świeżego imbiru łagodzi mdłości związane z chorobą lokomocyjną. Imbir posiada ponadto właściwości żółciotwórcze, rozkurczowe i przeciwzapalne. Napary z imbiru stosowane są na problemy trawienne, redukują wzdęcia, mogą nawet pomóc w obniżeniu wysokiego poziomu cholesterolu. Dla osób, które nie lubią smaku imbiru lub po prostu szukają wygodnego sposobu na chorobę lokomocyjną w tabletkach dedykowane są preparaty takie jak np. Olimp Spoko LOKO z ekstraktem z kłącza imbiru. Preparat przeciwdziała występowaniu odruchów wymiotnych, a także pomaga zredukować uczucie zmęczenia i zadbać o komfort podczas podróży.
Opaska na chorobę lokomocyjną
Jednym z akcesoriów, które cieszą się dużą popularnością w zapobieganiu nudnościom w trakcie podróży jest opaska na chorobę lokomocyjną. Sposób jej działania opiera się na zasadach akupresury. Wykorzystując określone punkty nacisku opaska ma kontrolować dopływ poszczególnych bodźców do mózgu. Zaletą opaski na chorobę lokomocyjna jest fakt, że może być stosowana zarówno u dzieci (np. Sea Band), jak i kobiet w ciąży. Nie powoduje też skutków ubocznych. Działanie opaski na chorobę lokomocyjną rozpoczyna się już kilka minut od jej nałożenia i trwa dopóki opaska znajduje się na ręku.
Czy zaklejanie pępka pomaga w chorobie lokomocyjnej?
Niektóre domowe sposoby na chorobę lokomocyjną budzą wątpliwości, ponieważ ich skuteczność nie opiera się na żadnych medycznych czy naukowych przesłankach. Jednym z nich jest zaklejanie pępka plastrem przed podróżą samochodem. W internecie można spotkać się jednak z wieloma pozytywnymi opiniami na temat działania tej metody. Zdaniem specjalistów złagodzenie objawów choroby lokomocyjnenj może wynikać przede wszystkim z silnego przekonania o jej działania i tzw. efektu placebo. Zamiast zastanawiać się, czy zaklejanie pępka pomaga w chorobie lokomocyjnej, najlepiej po prostu przetestować tę metodę. Dwa plasterki zaklejone na krzyż na pępku w żaden sposób niekorzystnie nie wpływają na zdrowie, można więc bez obaw spróbować tej metody.
Czy choroba lokomocyjna jest uleczalna?
Choroba lokomocyjna to jedna z przypadłości, z których z wiekiem się wyrasta, choć nie zawsze. Zwykle złagodzenie lub całkowite ustąpienie symptomów następuje po ukończeniu 6 lub 12 roku życia. Część osób zmaga się jednak z kinetozą także w wieku dorosłym.
Choroba lokomocyjna może mieć podłoże genetyczne, dlatego jej występowanie u rodziców zwiększa prawdopodobieństw pojawienia się dolegliwości także u dzieci. U niektórych osób objawy kinetozy mijają wraz z możliwością kierowania pojazdem. Poczucie kontroli i nowa perspektywa sprawiają, że podróżowaniu samochodem przestają towarzyszyć uciążliwe dolegliwości.
• apteczka na podróż • kosmetyki na wyjazd • leki na wyjazd • aktywne spędzanie czasu z dzieckiem • dimenhydrynat
Pasjonatka tematów medycznych, która z przyjemnością wyszukuje ciekawostek o zdrowiu i urodzie. Zwolenniczka naturalnych metod leczenia i pielęgnacji. Selekcjonuje najważniejsze informacje i dzieli się nimi na blogu, by upowszechniać zdrowy styl życia i zachęcać czytelników do dokonywania świadomych wyborów.